Reisverslag 6; Zaterdag 15-10 t/m Donderdag 27-10 - Reisverslag uit Vlissingen, Nederland van Marloes Yperen - WaarBenJij.nu Reisverslag 6; Zaterdag 15-10 t/m Donderdag 27-10 - Reisverslag uit Vlissingen, Nederland van Marloes Yperen - WaarBenJij.nu

Reisverslag 6; Zaterdag 15-10 t/m Donderdag 27-10

Door: marloesvanyperen

Blijf op de hoogte en volg Marloes

28 Oktober 2011 | Nederland, Vlissingen

Reisverslag 6; Zaterdag 15-10 t/m Donderdag 27-10

Weer een nieuw reisverslagje getypt van meer dan een week. Ik heb het bijgehouden op mijn telefoon dus hopen dat ik er nog een leuk verslag van kan breien. Internet was 1,5 week op dus vandaar.
Ik heb ondertussen mijn jurk laten aanmeten en het wordt een rok met truitje. En zal over ongeveer 1 week klaar zijn. Mocht het klaar zijn komt er natuurlijk een foto op internet!
Ik hoorde dat het weer in Nederland nog slechter is geworden en dat het s nachts nu zelfs aan het vriezen is. Nou hier wordt het alleen maar warmer en warmer. In deze week waren sommige dagen echt slecht, maar ze zeggen dat het komt omdat de warmste periode er aan komt…
Bereid je voor het is een lang, maar boeiend verslag!


Zaterdag 15-10.
Ik gaf aan dat we vandaag naar Kasoa zouden gaan om de jurk te laten aanmeten, nou ik mijn zuster Ruth gebeld en bleek dat de jurkenmaakster opreis is. Ja lekker nou dan maar series kijken in het hotel en daarna op het gemakje terug naar t dorp.



Zondag: 16-10: Medicijnman, wat is dat voor iemand?

Vandaag had ik samen met Annelieke afgesproken om informatie te gaan geven aan de verschillende kerken in bontrase. Ik was natuurlijk kapot van de dag ervoor. Gisteren Fufu gegeten en op tijd naar bed gegaan. Er was een begrafenis dit weekend dus de muziek stond nog lekker hard, zo hard dat mijn golfplaten dakje ervan trilde, gvd. Ik naar mijn zus Debra, om te vragen tot hoelaat het duurt. Tot 7 uur zei ze, dat werd dus 9 uur.. Verdorrie.
Dus was blij dat ik tot 8:30 kon blijven liggen. Om 9:00 afgesproken, eerst gingen we ffkes ontbijten en toen, dachten we, naar de kerken te gaan. Maar we hadden geen vertaler en ze hadden het “vergeten”door te geven aan de kerken dat wij zouden komen om informatie te geven over diabetes en nutrition. Nou lekker dan maar over 2 weken want volgend weekend zitten we lekker in Capecoast! Toen gaf de Queenmoeder aan of we mee gingen naar haar kerk. De grote achter mijn kamer, nou prima hoef ik ook niet zo ver te lopen!
Deze kerk is wel wat groter als de andere met een rietendak, deze kerk is gewoon van steen en ontzettend groot. Nou er werd weer genoeg gezongen en gedanst, ik heb weer netjes afgestaan. Ik was blij toen de kerk weer voorbij was. Toen lekker gebakken aardappeltjes en colaatje gedronken. Annelieke ging maar weer naar haar dorp toe, dus heb ik besloten om een tukje te doen. Daar is tenslotte de zondag ook voor.
En toen ja, begon het weer, die k*t muziek want de begrafenis is nog steeds aan de gang! Nou ik ben blij als t maandag is want dan zijn de drie dagen voorbij. ’s Avonds nog wat fufu gegeten en toen zag ik dat er modder op het gezicht van de queenmoeder zit, huh…
Bleek dat ze kiespijn had, ze deed met een vies stokje door water roeren tot dat je een smurrie kreeg. Dat smeerde ze dan op haar zere kies en op de buitenkant van haar wang.. Zal wel een middeltje van de medicijnman zijn, of het helpt?! . Daarna werd het nog gekker, werd er een soort grote spuit te voorschijn gehaald met weer een vies goedje.. toen werd Julius op schoot getrokken en werd het als een soort klyx in zijn poeperd geduwd! HUHHH, daarna was die natuurlijk behoorlijk aan de schijt. Waarom ze dat doen? Ook weer geen idee, zal wel weer een middeltje zijn van de medicijnman.. Na al deze gekke dingen moet ik deze man toch echt een keer gaan bezoeken.
Na deze rare toestanden lekker mijn bed in gekropen, want voelde me niet zo lekker.. En ik werd ook steeds misselijker en misselijker.. Nou en op den duur kwam het er natuurlijk uit! Gelukkig was daarna de misselijkheid weg.





Maandag: 17-10: Haastige spoed is zelden goed..

Vandaag weer naar het health centre geweest met de hoop dat hier wat te beleven was. Maar natuurlijk was dit niet het geval. Dus hebben Annelieke en ik besloten om te werken aan de EBP opdracht. We gaan het hebben over Hygienisch/steriel werken, want dit gebeurd hier heeeel weinig. Toen het 12 uur was lekker naar huis gegaan om wat te eten en daarna om 13:00 voorlichting gaan geven op de Bontrase school, waar mijn zusje Gifty ook op zit.
1 klas deed goed mee, omdat ze ook goed engels spraken. De onderwerpen zijn nog steeds hetzelfde: Malaria, Handwassen en Hygiene. Ffkes wat foto’s van gemaakt en daarna naar huis om weer wat te eten. Deborah die al behoorlijk dik is zat rijst met ei te eten, gelukkig was in invited om mee te eten. Nou maar al te graag schat want ik heb hongerrr. Om 15:00 weer afgesproken om samen met Christopher voorlichting te geven, wat niet altijd even makkelijk gaat. Want het is vervelend dat de mensen jouw niet verstaan en dat alles vertaald moet worden door hem. Gelukkig gelovend de mensen wel alles wat je zegt. Want je bent een obruni en je bent helemaal naar hier gekomen om dit ons te vertellen. En de mensen hebben natuurlijk ook geen opleiding, dus ze weten niet beter..
Hierna gaan badderen en mijn kamertje opgezocht. Mijn bed lag he-le-maal door elkaar dus eerst ff goed opmaken ( waar ik soms best huiverig voor ben, want er lopen verschillende beesten in mijn kamer zoals; sprinkhanen, muggen, spinnen, salamanders). Dus eerst voorzichtig mijn bed van de muur geschoven en grondig onderzocht. Geen beest te vinden, oke snel snel opmaken. En met dat snel snel was weer genoeg gezegt. Ik haal mijn poot toch open, verdomd! Een snee op mn achillespees. Gelukkig ben ik een nurse en kon ik mezelf goed verzorgen met betadine en een pleister. Want 1 ding wat ik NIET wil is een ontstoken voet. Na deze drama een schiet gebed tot goed gericht en toen lekker mijn bed ingedoken, want morgen moet ik om 6:45 met de taxi naar Winneba om daar weer opnieuw een training te geven.



Dinsdag: 18-10: Reis om de wereld voor wat?

Vandaag voor het eerst naar Winneba om daar een training te geven aan nieuwe vrijwilligers uit die buurt. Het was nog best een reis om de wereld want we moesten eerst met de taxi naar Awutu-Breku, van daaruit met de trotro naar Winneba en in Winneba de taxi naar de Old South Company College. In de trotro zaten we voorin en zagen we het alweer aankomen, want de trotroboy ging een praatje maken. Ik alvast mijn ring om mijn ringvinger gedaan want mijn ring zit altijd om mijn middelvinger. Hello white ladies, how are you? I’m fine thankyou. I want to marry you, jammer knul ben al getrouwd! Zie me ring maar is, mooi he. Nou dan moet je maar een vrouw voor me vinden. Nou schat zoek op t internet of in capecoast zullen genoeg witte vrouwen zijn. En waarom wil je eigenlijk een witte vrouw. Ja ik ben zwart dus lijkt me wit wel mooi. Whaha ja een duo penotti. Mag is dan je nummer mevrouw. Nee ik heb geen telefoon, schrijf jouw nummer maar op dan komt dat vast goed. Nou achter af helemaal geen nummers uitgewisseld bij uitstappen, kwam dat opeens weer in hem op. Ja sorry kerel, als ik je nodig heb dan vind ik je wel. En hij geloofde het nog ook, hahaha.
Eenmaal aangekomen kregen we nog een ontbijt, wel 3 boterhammen lekker lekker en het was nog vers ook ! Nou dat mag in de krant. Dus na het ontbijt mezelf geïnstalleerd achter de tafel, de trainingsruimte was wel heel klein en warm. En alles werd WEER gedaan in de lokale taal, jammer… Dus was erg saai, gelukkig mochten we ons hoofd van Macy even neerleggen, thankgod!
Na de lunch mochten wij eindelijk ons verhaaltje vertellen.. We gaven aan hoe we het in de dorpen vertellen en waarom we het op die manier doen. Deze mensen waren best kritisch want hadden veel vragen en de meeste zijn echt stom. Ja mw. je kan toch niet 2 sinaasappels eten want als je een bepaalde bloedgroep heb mag dat echt niet.. Nou hahahha geeeen idee meneer! Een ander; ja nou mevrouw je geeft nou aan dat het belangrijk is om onder een Klamboe te slapen, maar in de dorpen is er geen airco enzo dus dan vinden de mensen het heel erg warm om onder de klamboe te liggen. Uhmm meneer luister ten eerste is dit de juiste informatie dat het belangrijk is om onder een net te slapen om malaria te voorkomen, ten tweede moet je 100% achter de informatie staan die je verteld anders merken de mensen in de dorpen het aan je, ten derde is het niet warm om onder een net te slapen, want wij slapen ook onder een net. Zijn deze temperaturen niet gewend en voor ons is het ook niet warmer als zonder een net. Er zitten duizenden kleine gaatjes in. En toen was het stil..
Mooi op zijn plek gezet. En er was ook 1 man die heel de tijd bij de hand zat te doen en dan tijdens het vragenrondje een ander soort vraag stelde namelijk; Ben je getrouwd? Annelieke werd er stil van en wist even niet wat ze moest zeggen. Toen zei ik heel droog; dat is geen vraag over de onderwerpen waar we over praten.. Andere vraag? ( lekker lekker lekker voor je).
Deze man stelde heel de tijd van dit soort vragen. Wij moeten natuurlijk ook deze mensen registreren plus naar de leeftijd vragen. Bleek dat die vent al 44 was, nou als je zei dat die 28 was geloofde je het ook! Pff zo zie je maar dat ik hier echt die leeftijden niet kan schatten.
Na deze lange trainingsdag terug naar huis.
Thuis voor de verandering weer FuFu gegeten, erg veel variatie kennen ze namelijk ook niet.
Toen stond er opeens een man voor mijn neus, bleek het de vader van de kleine Anaya te zijn. Zo die mag zichzelf ook nog is laten zien. Heeft zijn kind al 1,5 ofzo niet gezien. Ik denk dat het 2 minuten een blikworp naar zijn kind en ging er toen weer vandoor.. Oke, nou ik zou het hier als vrouw echt niet mee eens zijn. Maar hij is een chief dus zal ook wel meedere vrouwen hebben, achja dit is afrika zullen we maar zeggen.
Ik vragen aan Deborah wanneer ze hem weer zou zien, ze zei dat ze morgen naar hem toe zal gaan met Anaya.
Daarna lekker mijn bed in gegaan en begonnen aan mijn nieuwe boek. Nou meteen tot bladzijde 148 gelezen, je denkt dat zegt genoeg over het boek. Nou de kerk waar ik eerder over verteld heb die bij mijn op steenworp afstand zit, wordt niet alleen op zondag gebruikt maar nu ook elke dag.. En dan is dat niet van 5 uur tot 7 uur s avonds. Nee ze beginnen om 7 uur en sluiten dan om 8 uur wat hier dan 9 uur wordt.. Ik dacht trouwens dat ze dat alleen in de moskee deden elke dag en dan 5 keer maar de christenen hier in ghana kunnen er ook wat van.. Nou eindelijk was het stil en kon ik gaan slapen, begon het weer keikeikeihard te regenen, niet normaal. Om bang van te worden.
Toen viel ik eindelijk in slaap..



Woensdag: 19-10; Hotelletje boeken?!

Bleek dat ze niet alleen s avonds naar de kerk gaan maar dat ze dit ook s ochtends doen. Nu werd ik weer lekker wakker gemaakt om 4:15 nou niet echt een tijd om te zeggen wordt wakker marloes. En zoals de meeste van jullie weten ben ik eerder een avondmens dan een ochtendmens, dus lieve kerkgangers prima dat jullie gaan, maar doe op zn minst een beetje zachtjes zodat ik nog wat meer tijd kan doorbrengen in dromenland BEDANKT!
Als het niet erger kan was ik weer aan de schijt, ja verdomd. Zal wel van de bonenzooi zijn van gister wat ik heb gegeten op de training. Het smaakte goed, maar mijn buik kan denkt daar blijkbaar anders over.. Nou hopen dat het met 1 dag weer voorbij zal zijn. Vandaag was het de planning om s morgens naar t health centre te gaan om te internetten en te werken aan de EBP opdracht. Doet internet het niet, jahooor. Hoe kan dat nou weer.. Die man van de MTN ( netwerk) had toch duidelijk gezegd dat we 60 dagen internet hadden gekocht.. Dus wij naar Macy van de organisatie bellen wat we moesten doen.. Zij zei dat je naar 111 moest bellen, een soort hulplijn van de MTN. Wij bellen als eerst werd er gezegd kies een taal, wij hopen op Nederlands, maar dat stond er natuurlijk niet bij. Toen we eenmaal van alles hadden ingedrukt om dat we het niet konden verstaan zouden we doorverbonden worden met zo’n wijfie. Nou we kregen wel 5 minuten zo’n gespreksliedje te horen. Moet ik zeggen dat dit best vrolijk klinkt, zoals de meeste muziek hier in Ghana. In Nederland is het zo’n deprimerend deuntje waar je meteen van wil ophangen. Opeens naar er een vrouw op vroeg ons nummer en gaf dus aan dat onze GB op waren, ohja en hoe kan dat.. Nou je kan er van alles mee doen je hebt 60 dagen om het op te maken en nu was het al op. Oke shit dat is balen, dan moeten we maar heel snel naar Kasoa om nieuw te kopen. Dat zal volgende week wel worden want morgen gaan we, opnieuw, naar de training in Winneba en daarna zouden we lekker een lang weekend gaan chillen billen in cape coast. Ondertussen hadden we nog wel voor een hotel gekeken. Je zat dan letterlijk AAN het strand, had een eigen douche + toilet en een 2 persoonsbed. Dat kosten per nacht 50 cedi dus 25 euro door de helft is 12,50. We slapen er drie nachten dus 37,50 voor drie nachten in een hotel/appartement AAN het strand. Dit is voor Nederlandse begrippen natuurlijk een lachertje maar in Ghana is dat duur, aah scheit we doen het gewoon. Het hotel waar we naartoe gaan heet: Oasis Beach Resort en staan aangeschreven als een van de beste in Cape Coast.
Na deze drukke ochtend zijn we naar de Bontrase primary school geweest om voorlichting te geven over de gebruikelijke onderwerpen; Hand wassen, hygiene, malaria. Daarna was het weer de planning om met Christopher voorlichting te gaan geven in de dorpen. Nou meneer moest weer weg dus dit ging weer is niet door.. Dan hebben we mooi de tijd om even te lunchen, wij dachten lekker aan gefrituurde aardappeltjes, maar alleen de queenmoeder was er dus was dat nog al lastig uit te leggen. Ze begreep nog wel dat we wat te eten wilde, dus ze ging weg om wat te komen. Komt ze terug niet met aardappelen, nee ze komt terug met een tros bananen. Nou ik heb er geloof ik wel 12 op.. Moet ik je zeggen dat ze hier wel een stuk kleiner zijn als bij ons anders had ik ze nooit op gekund.
Daarna werd het kleine meisje Acy/Anaya weer gewassen en hier hebben ze talkpoeder ook ontdekt en niet zo’n beetje ook. Als het kind gewassen is smeren ze het hele kind hiermee vol, dus Anaya werd een Obruni( witte) gemaakt, haha. Foto is gemaakt.
Omdat mijn liefje bij mijn andere liefje ( mijn mams) zat even lekker met thuis gebeld en daarna lekker naar dromenland gegaan en eerst even gebeden dat ze niet weer morgenochtend voor mijn raam staan te bleren. Ja dat is het ook he als ze nou zo zongen als beyonce ofzo, maar nee een kraai zingt nog mooier, achjaa nog 1.5 maand..



Donderdag: 20-10; De wereld is klein.

Oh wat heb ik zin in deze dat eerst even naar die verdomde training en daarna door naar CapeCoast!! Hup mijn bagpack gepakt en naar de taxi. Aangekomen bij de training bleek die weer zo saai te zijn zoals anders, ook niet zo verrassend alles werd weer in de lokale taal gedaan. Gezorgd dat ze ons rapport optijd op de laptop hadden staan en daarna hup om 2 uur gepeerd om de trotro naar CapeCoast te pakken. Het was nog een hele reis om de wereld om er te komen. Onderweg kwamen we een gekke vrouw tegen, gek in de zin niet 100%. Ze stond bij de markt stil, ze had alleen een lapje stof bij haar geslachtsdeel en voor de rest was ze naakt. Wat nog het ergst was, is dat ze zwanger is.. Zo zonde, de vrouw heeft waarschijnlijk geen huis, want gekke worden hier gewoon aan hun lot overgelaten.. Heb jammer genoeg geen foto kunnen maken, want zat in de trotro en zoals ik al eerder heb gezegd is deze niet erg groot + ik zak met mijn backpak op schoot.
Aankomst bij het hotel.. Nou het hotel was mooi voor ghanese begrippen en het lag ook echt aan de zee! We dachten eerst even wat foto’s te maken van de mooie omgeving. Vanuit onze kamer keken we uit op de zee, aan de rechterkant stond een soort kasteel/fort, achteraf bleek dit het CapeCoast Castle te zijn, die we in een van deze dagen gaan bezoeken. Tijdens het maken van de foto’s springt er opeens een hond over het randje heen. Bleek dit de waakhond te zijn van t hotel, hopen dat die mij maar aardig vind. Hij ziet er in ieder geval best goed uit. Ik heb nog wat stroopwafels mee die net over de datum zijn dus ik weet aan wie ik die ga geven!
’s Avonds lekker een CHEESEBURGER op met friet. De cheeseburger was verrukkelijk met een plakje cerdar kaas maar de friet was niet te vreten, het was zo vet dat het er gewoon van afdroop.
Bij het restaurant/louge gedeelte kwamen we een meisje tegen die we 2 weken geleden ook hadden ontmoet bij Kokobrite. Ze is 31 jaar oud, komt uit denemarken en reist in haar eentje door Burkina Faso, Ghana en Togo. Nou ik zeg; ONTZETTEND DAPPER. We hebben lekker een tijdje met elkaar zitten kletsen, facebook profielen uitgewisseld en daarna zijn Annelieke en ik lekker naar bed gegaan, want morgen willen we naar het Kakumpark.
In de hotelkamer hing ook een klamboe, maar deze zag er niet echt schoon uit dus hadden we besloten deze er niet om heen te doen.. Nou 2 uur laten werd ik wakker van de jeuk en had ik ondertussen al 5 muggenbulten. Dus klamboe naar beneden en verder gaan slapen.



Vrijdag: 21-10; Bruggen lopen en aapjes kijken.

Vannacht niet lekker geslapen, genoeg muggenbulten over heel mijn lichaam ,als ik weer malaria krijg zal ik er niet raar van opkijken. Een beetje op tijd uit bed en lekker gaan ontbijten, toast met ei. Die ei komt wel een beetje mijn neus uit dus morgen maar de cheese baquette proberen. Toen even vragen waar de taxi vandaan gaan toveren om ons naar t kakumpark te brengen. Nou bij het hotel bood een man zich aan om voor ons te gaan rijden kost wel 40 cedi, huh wat! Zoveel ben je gek, nou hij zou dan wel op je wachten bij het kakumpark en je weer veilig terug brengen, want je kunt daar geen taxi te pakken krijgen.
Nou oke goed dan 10 euro per persoon..
Op weg naar t kakumpark bleek het inderdaad heel verlaten te zijn, dus ben blij dat we deze taxi genomen hadden. Eenmaal bij het kakumpark keken we op de prijslijst wat me als eerst opviel is dat ze onderscheid maken in ghanese mensen of buitenlanders, oke discriminatie of?? En het maakte ook uit of je student was of niet.. Nou gelukkig geloofde die man dat we studenten waren en moesten 9 cedi betalen om over de touwbruggen te gaan. Deze touwbruggen zijn aan elkaar verbonden met touwen en ijzeren kabels. De bruggen zijn 300 meter lang en hangen 40 meter boven het oerwoud. Je mag er maar met 4 tegelijk op uit voorzorgsmaatregelen, dus laten we maar lekker luisteren naar deze meneer want heb geen zin dat ik dalijk in dat oerwoud lig. Ze maakte ook van de voren foto’s van je. Ze gaven aan dat dit was zodat je die foto aan het eind kon kopen, maar wij dachten dat het was voor als er iemand vermist zal zijn.. Dan weet je wie hij is en dat degene daadwerkelijk daar was.. De weg naar deze touwbruggen; Capony Walkway was ook vermoeiend je moest door het oerwoud om hoog via gladden weggetjes. Ook was er een stuk dat we naar boven moesten rennen omdat er daar GROTE mieren liepen die zo je kleding in liepen als je er niet snel genoeg overheen ging.. Dus ik wilde wel rennen en ik zal je zeggen deze mieren waren inderdaad GROOOT!
Na de Capony Walk, hoorde we dat er een Money Forest was zo’n 2 km verder. Dus wij onze taxi overgehaald om daar naartoe te gaan, zonder extra te betalen. Nou dit wordt dan gerund door Nederlanders uit Rotterdam. Dit was natuurlijk erg gezelig om lekker in het Nederlands te zitten kletsen. Ze hebben het bedrijf zelf opgezet en zijn nu 9 jaar in Ghana. Ze hebben onder andere; apen, slangen, krokodillen, schildpadden, duikers( een soort antilope), afrikaanse kat. De meeste van deze dieren willen ze ook weer terug zetten in de natuur. Dus een goed project als ik het mag zeggen.
Na wat foto’s gemaakt te hebben terug naar het hotel om te relaxen. Eenmaal terug werd het weer jammer genoeg minder en konden we niet op t strand liggen. Daarom zijn we maar even naar Cape Coast Castle gelopen om daar alvast wat foto’s te maken. Onderweg kom je heel veel mensen tegen die je spullen willen verkopen van kaarten tot armbandjes en van beelden tot tassen. Sommige dingen zagen er zeker heel leuk uit, maar deze mensen zijn al helemaal verpest door de toeristen. Je moet hier ontzettend afdingen en iedereen wilt geld van je. Als je in Cape Coast zelf loopt, lopen er kindjes achter je aan die net kunnen praten en het enigste wat ze zeggen is Obruni money money money, ontzettend zonde.
Daarna terug gegaan naar het hotel want het was ondertussen alweer 4 uur. We gingen even een drankje drinken bij t restaurant, toen er een man naar ons toe kwam. Hij kwam me al bekend voor maar ik wist niet meer van wat. Bleek dat we deze man ook hadden ontmoet in Kokobrite en toen wist ik het weer. Het is een man uit Londen die hier in Ghana huizen runt met zijn familie. Hij heeft een zoontje en houdt ook van honden. Hij heeft net zoals ik een rodesian ridgeback en pitbulls. Dus een goed raakvlak om over te praten. Daarna hebben wel lekker wat gegeten in een restaurant verse frietjes met kip! Op de kaart stond Spicey chicken ik had van de voren nog gevraagd zijn ze erg pittig, maar dit viel wel mee. Nou achteraf stond zelfs mijn mond in de fik! Maar deze frietjes waren tenminste wel lekker.
Bij terugkomst nog even een drankje gedaan en richting bed. Toen zag ik weer dat onze hond; genaamd Tequila ( erg toepasselijk) erg vast zat aan zijn riem. Dus ik vroeg of Annelieke hem even wilde vasthouden zodat ik de riem weer wat losser zal maken. Annelieke was al een beetje bang voor de hond en de hond stond ook nog op het muurtje, dus Annelieke dacht even op de grond zetten, dus liet m even los… HOND WEG! En hij wilde natuurlijk ook niet terug komen, gvd wat nu?! Nou ik naar binnen om koekjes te halen. Komt er een bewaker aan die alles blijkbaar had gezien.. Hij vroeg waarom we de hond hadden losgelaten. Wij van maar meneer wij hebben m niet losgelaten hij was al los, echt waar. Nou het gaf ook niet wat de hond zal wel terugkomen.. Dus na dit avontuur zijn we naar bed gegaan, met de hoop dat de hond morgen weer aan zijn riempje zit..
Ik werd midden in de nacht wakker omdat ik naar de wc moest, het was ondertussen al 5:30 dus ik naar buiten kijken.. Zag ik dus nog steeds het riempje hangen ZONDER hond eraan.. Shit.. Oke dan ga ik even buiten kijken of ik hem zien. Ik naar buiten, lag die buiten op het strand. En toen die me zag kwam die meteen op mijn afgerend om te knuffelen. Ik tussen het knuffelen door meteen zijn riempje weer vastgemaakt. ER viel een last van mijn schouders af! Annelieke was er eigenlijk was minder blij mee, want nu hij weer aan zijn riempje zat voerde hij zijn taak weer uit en dat is; blaffen als er een zwartnek die niet op het terrein mag komen, op het terrein wil. Dus er werd weer genoeg geblaft, maar ik was er blij mee. Kon weer met een gerust hart gaan slapen!



Zaterdag: 22-10; Triest verleden van Ghana.

Vandaag wordt weer een bijzondere dag want we gaan de 2 castles bezoeken; Cape Coast Castle en Elmina Castle. De laatste is ook Nederlands bezit geweest, dus extra interessant. Om 11 uur gingen we naar Cape Coast Castle toe. Hier waren de prijzen weer discriminerend. Een Ghanees betaald 5 cedi en als je dan nog student bent betaald je maar 2 cedi. Dit keer moesten we bewijzen dat we studenten waren, maar alle twee hadden we onze studentenkaart van de HZ niet bij. Oke dan betalen we toch gewoon de volle pond. Dat was 9 cedi en dan nog 2 cedi om foto’s te mogen maken, uhh oke prima joh! Je werd in allebei de forten rondgeleid door een gids, dit is wel erg belangrijk. Want soms zie je een donkere lege kamer en dan denk je van; ja oke en wat is hier gebeurd. En als je dan hoort dat het een kamer was waar je naar toe moest als je iets verkeerd had gedaan. Waar je geen eten en drinken meer kreeg en ze je er pas uithaalden als je dood was en aan al de andere slaven lieten zien.. Dan krijgt zo’n kamer opeens een andere betekenis. Het was soms dan ook echt wel luguber om in de kamers rond te lopen waar in 1600 veel slaven hebben gezeten die wachten om naar hun bestemming te gaan. De meeste overleefden de kelders niet en anders ging je wel dood op de weg naar je bestemming want de boten waren natuurlijk ook overladen. Cape Coast Castle was trouwens in de handen van de Engelsen.
Na het Cape Coast Castle zijn we voor 6 cedi naar het Elmina Castle gegaan. Hier werden we ook weer rondgeleid door een gids. Dit fort vind ik overigens wel veel mooier als het Cape Coast Castle. De bouw van het gebouw was mooier en misschien had het ook te maken dat er overal Nederlandse elementen te vinden waren. Zoals de leeuw van Nederland, een brief geschreven door een predikant uit Zeelandt, en niet zomaar Zeelandt maar onze provincie en het was geschreven in Veere. Dit was natuurlijk erg leuko m te zien. Ook de gids vroeg, komen jullie uit Nederland? Ja meneer we komen uit Nederland, we wonen 5 km van Veere vandaan, haha.
Elk fort had zijn eigen uitkijk post dit zat in een ander klein fort wat uitkeek op de zee, want er was ook veel dreiging van andere laden. Zoals het Elmina is in verschillende handen geweest; Eerst was het van de portugezen in 1560, toen 200 jaar later was het van de Nederlanders die hebben het daarna doorverkocht aan de Engelsen en nu is het fort 47 jaar in de handen van de Ghanezen. Toen de portugezen het fort in 1560 bouwden was het bedoeld als een transport punt van vruchten en kruiden naar europa, maar hierna werd dit vervangen door mensen/slaven handel.
In dit gebouw ook weer veel mooie foto’s gemaakt. Ze hadden wel mooier kunnen zijn, want het weer werkt dit weekend niet echt mee. Het was namelijk erg bewolkt.
Na Elmina Castle ging het regenen en besloten we terug te gaan naar het hotel om daar lekker te gaan zitten.. Nou het lekkere zitten ging niet door wat het begon echt te gieten!! Wij kwamen zeiknat aan, nou meteen even omkleden. En wat kan je doen als je in een hotel zit aan het strand en het regent.. Juist, niks.. Dus dachten we lekker te tukken van 5 tot 7, en daarna wat te gaan eten. Want je kan nog beter s middags slapen dan s nachts want ons hutje zit aan dat van de bar/restaurant en daar wordt tot 2 uur s nachts harde muziek gedraaid.
Nou van het tukken kwam ook niks terecht, leek wel of iedereen het wist dat we aan het tukken waren want we zijn echt wel 4 keer gebeld en 3 keer gesmst door verschillende mensen.
Nou hup dan maar uit bed en lekker gaan eten. Dit keer hebben wel lekker een tuna pizza genomen, gelukkig smaakte deze beter als 2 weken geleden in Kokobrite. Deze was ook wel te eten, maar hier zat toch wat meer smaak aan. Toen nog even met onze vriendin Sara uit Denemarken zitten te praten, op dat moment komen er weer 3 jongens aan. En we wisten eigenlijk al wat die kwamen doen, oke praatje maken oke maar nummers vragen enzoo nee sorry gasten heb geen telefoon. En inderdaad eerst hoe heet je; ama. Waar kom je vandaan; Awutu- Senya. Nee welk land; Oh Nederland. Blablabla. En dan mag ik je nummer; nee mag niet. Waarom niet; waarom zou ik. Heb je facebook; Ja heb ik dit is mijn naam. ( je kan me toevoegen, maar accepteren als vriend zal ik je toch niet gnagnagna!). Maar ik wil je nummer hebben.. ( ja gast ik wil ook zoveel een warme douche bijvoorbeeld, heb ik ook niet jammer). Nou jongen geef dan jou nummer maar, dan bel ik je wel als ik je nodig heb ( nooit dus). En daar trappen ze dus allemaal in! En tot slot hadden ze nog een 1 of ander knoflookdrankje.. of ik ook een slokje wilde. Nou nee dankjewell ik sla over, er zat al genoeg knoflook op mijn pizza. HAHA Nou dit hilarische gedoe, ging het nog verder.. Want we gingen lekker bij de bar zitten.. En toen was er toch een vervelende gast, denk dat die drugs ofzo had gebruikt.. Nou hij zat aan de andere kant van de bar, maar de wind stond onze kant op, nou de zweetlucht was van die afstand te ruiken. Ik zal je verdere details besparen..
Na deze heftige dag hoopten we alle 2 lekker te kunnen slapen, morgen moesten we namelijk alweer om 12 uur het hotel uit. En we hoopten eigenlijk op lekker weer zodat we nog even op het strand konden liggen. Onze Engelse vriend; Sam. Had ons een lift aangeboden, hij woont namelijk in Accra en komt langs een punt waar wij ook heen moesten. Nou uhmm zullen we het doen, ja waarom niet! Anders zitten we 4/5 uur langs in de trotro en als we met hem meereden maar 2! Dat scheelt nogal. En hij gaf aan dat ide een pupje had gekocht, aaaahh! De reden is wat minder, want de moeder van de puppies was gestorven, dus moesten de puppies ergens heen. Morgen zal het hondje ook in de auto zitten. Ik weet dus waar ik heel de weg mee op mijn schoot zit.



Zondag: 23-10; Good to be back.

Vannacht heeft het de hele nacht erg geregend. En we hadden ook nog de ventilator aan staan, dus had het gewoon koud s nachts. Als ontbijt een lekkere cheese baquette genomen. Op deze baquette zat dan een plakje serdar kaas, sla, komkommer, tomaat en een dressing. Dus ik zal zeggen een goed ontbijt! En dan zeker met een lekker bakje thee erbij.
Ik had gisteren een leuke jurk gezien bij een van de kraampjes bij Cape Coast Castle. En omdat dit toch om de hoek is besloten Annelieke en ik daar nog even een kijkje te nemen. Aangezien het weer toch nog niet lekker was! Komen we daar aan, blijkt dat de t winkeltje gesloten is.. Nja jammer dan kom ik t zeker nog wel bij een ander winkeltje tegen. Hierna even Cape Coast zelf ingelopen, maar toch niet zo leuk en mooi als de rest van Cape Coast.
Ondertussen was het tijd om onze spullen bij elkaar te pakken en uit te checken. Daarna lekker bij het restaurant gezeten en genoten van een lekker koud Colaatje en een cheeseburger met friet.
Daarna rond 3 uur kwam Sam ons ophalen. En het hondje zat inderdaad in de auto! Zo’n schatje, leek wel een kleine shadow. Het was alleen een meisje en ze was nog wagenziek ook. Dus hadden we haar maar achter in een doos met een bakje water gedaan.
Onderweg moest Sam nog iemand ophalen een vrouw van een vriend. Nou deze vrouw was echt heel aardig! Ze deed een beetje het zelfde als wij, want ze is ook bezig met het voorlichting geven in dorpen. En ze is bezig met een preventie infectie programma. We hebben nummers uitgewisseld en na veel gepraat waren wij al bij onze bestemming! Dat Miriam en Sam thnx for the nice ride back home!!
Nu met de taxi terug naar Bontrase. Moet ik je zeggend at ik blij was om weer terug te zijn, want hier word ik namelijk WEL welkom geheten en weet iedereen mijn naam en dat is : AMA!



Maandag: 24-10; beoordelingen, voorlichting en FUFU.

Vandaag weer aan t werk, het zal een drukke week worden. Vrijdag moet onze beoordeling ingevuld worden. Dus dit heb ik dan maar even in elkaar gefikst tijdens de uurtjes in het health centre. Want ja daar is het toch altijd rustig, 2 keer een bevalling gezien en daarna niks spannends meer gezien! Alvast even een beoordeling gemaakt voor vrijdag en voor het eind. Want ja jongens ik zit nu toch al op de helft. Na t health centre weer naar de basisschool in Bontrase geweest. Daar voorlichting gegeven aan 80 kinderen. Toen we thuis waren, waren we zo moe dat we ffkes in het Queen moeders huisje gingen liggen. Het begon toen ook weer KEIHARD te regenen en onweren, om bang van te worden. Nou lagen we eindelijk, kwam Eric van de Dawn Foundation langs! Om aan te geven dat ze een hotel voor ons hadden geboekt voor morgen, zodat we woensdag op tijd aan de training in Swedru konden beginnen! Nou prima een lekker bed en rust. Van 3-5 homevisits gedaan. En omdat het daarna weer hard ging regenen. De wolken zagen er echt dreigend uit! Ik heb der een foto van gemaakt. En inderdaad regen regen regen.
Annelieke bleef bij ons eten. En het was wederom FUFU! En als Annelieke ergens niet van houdt is het FUFU. Hahaha jammmerrrr… Nou hoop ik wel dat het straks mooi weer is, want heb ECHT geen zin om met Annelieke in 1 bed te gaan liggen. En mijn bed is al krot..
Gelukkig hebben de goden geluisterd en werd het rond 6:15 droog. Annelieke werd zelfs nog gratis naar huisgebracht dus eind van de dag was iedereen weer gelukkig!
Ik nog even schooljuf gespeeld, door met Gifty het Alfabet door te nemen. Ze wist het nu toch al een stuk beter. En daarna met mijn nieuwe boek naar bed, hopen dat het wat is!


Dinsdag: 25-10; Je had het kunnen verwachten..

Serieus het heeft echt de hele nacht geregend! En ook in de morgen. De bedoeling was dat we een outreach gingen doen in Bantama. Maar because it’s rain zijn we lekker een ochtend in bed blijven liggen. Om half 12 hadden we een afspraak om naar de Anim Akubrifa ( een dorp vlakbij bontrase) school voorlichting te gaan. Deze school had in totaal 8 klasjes. Gelukkig konden we 2 klassen tegelijk pakken en waren we binnen 1.5 uur klaar. Sommige klassen zijn zelfs buiten geïnstalleerd. Nja het is hier over het algemeen altijd lekker weer. Laat ik het anders zeggen, de temperatuur is altijd goed. Hierna ben ik nog met Christopher op homevisits geweest in Bontrase. We hebben nu deze zone afgesloten en gaan volgende week beginnen in Anim Akubrifa. In dit dorp woont ook een dorpsgek. Hij gebruikt drugs en/of drank, want hij is altijd HE-LE-MAAL van zijn padje.. Hopen dat ik geen voorlichting aan hem hoeft te geven, want vorige keer kwam die me al achtervolgen..
Toen we alles hadden gedaan gingen we met de trotro naar Swedru Aboso.. We zouden lekker in een hotel geslapen. Wij dachten lekker even douchen + haren wassen. Eerst even gegeven, yam met gebakken bananen vis en spinazie drapje. Het was opzich wel te eten niet te pittig. Macy sliep ook in het hotel en gaf aan dat ze hier krokodillen hebben, HUH waar? Ja daar, toen wees ze naar een muurtje. Daar zitten 3 krokodillen in die maar 1 keer in de week te eten krijgen. Arme dieren, dus het eten wat ik niet op kon. Heb ik heel dapper zonder iets te zien in t hok gegooid.
Bij het inchecken stond er ook nog op het papiertje dat de kamer die wij hadden WARM WATER had! Nou nu moet t helemaal goed komen. Nou ik dacht meteen s avonds mijn haren wassen.. Nou ik doe de douche “aan”. Komt er toch geen water uit?!... WHATTTTT! Dus Annelieke en ik naar beneden even de man aan zijn jasje trekken, meneertje we hebben geen water. Nee dat klopt dames, ik kan jullie emmers met koud water geven! WHAAT!! Nou laat dan maar doen. We gaan wel lekker naar bed toe.
Nou snel even een snel even een sinaasappeltje gekocht en een blikje appelsap. Achteraf waren de sinaasappelen niet te eten en de appelsap mierzoet. Nu weet ik dat ik voortaan gewoon water of een sinasje drink!
Lekker in ons grote bed gaan liggen, wel merkte we dat er een kerk op steenworp afstand stond want ze waren weer lekker aan zingen en dansen. Waar zou ik wezen zonder mijn oordoppen.. toen gaan slapen.


Woensdag: 26-10; Ja in Afrika kan het ook regenen.

We wisten dat onze warme douche het niet deed, maar er kwam dus gewoon helemaal geen water uit de kraan. Terwijl de meneer van gister had gezegd dat dit vandaag echt zal werken. Nou dan maar naar beneden voor een koud emmertje met regenwater om ons te wassen.. Hierna nog ffkes gaan liggen en toen naar de training gegaan, had gelukkig mijn laptop mee om al een deel van mijn waarbenjij te typen. Alvast even foto’s gemaakt van de mensen want van iedereen moet er een soort ID kaart gemaakt worden. De laptop was nog niet aanwezig dus moesten we nog op wachten. Daarna training gegeven over malaria, nutrition, hygiene en handwassen. Toen ging het op een gegeven moment over family planning het gebruiken van een condoom. Veel mannen zeggen om er onderuit te komen dat ze geen stijve meer krijgen als ze deze er om heen moeten doen. Toen gaf Macy aan dan moet je het je vrouw laten doen. Maar het is hier dus heel normaal als je bijvoorbeeld al 39 jaar getrouwd ben dat je SCHIK NIET nog noooit het geslachtsdeel van je partner hebt gezien! Je hebt het alleen maar gevoeld als je sex had. Maar er naar kijken is taboe, dat wordt hier niet gedaan. Nou dit land wordt steeds vreemder. Na dit alles dachten we even lekker in de zon te chillen, want je kan nu nog steeds niet zien dat ik al 1.5 maand in Ghana zit. Na 10 dagen Spanje ben ik nog bruiner. Moet je ook zeggen dat 9 vd 10 keer de zon ook niet uit te houden is. Maar nu gingen we even lekker chillen met ons muziekje, nog geen 2 minuten laten komt de auto van Robert en Eric aanrijden, ja verdorrie de bazen. Hup opstaan en de rest van de gegevens van de mensen invoeren, want Eric had de laptop bij zich. Na dit ingevuld te hebben een groepsfoto gemaakt en daarna teruggereden met Eric, Macy, Robert, Daniel en Annelieke. Joh dat paste dus even niet meer in 1 auto. Nou dan zit ik toch op de grond , heb toch geen kont meer!
Bij thuiskomst was mijn zuster Ruth eindelijk terug gekeerd na 2 weken. Ze volgt een opleiding kapster bij een vrouwtje in Kasoa. Ze is elke woensdag vrij dus is van plan elke woensdag gezellig langs te komen. Om eerlijk te zijn heb ik haar best een beetje gemist, ook omdat ze goed engels praat en daar dus echt een gesprek mee kunt houden. Tijdens ons gesprek zag ik een manke kip lopen. Die ik denk ik nu al 2 weken zie rond strompelen. We hebben al een keer geprobeerd haar te vangen maar dat laat ze toch niet toe. Nu kreeg mijn broertje Kwame haar gelukkig te pakken. Het probleem was dat er een touwtje om het pootje zat wat er waarschijnlijk om is gedaan toen de kip nog klein was. Marloes de dierenactivist heeft haar zakmes te voorschijn getoverd en voorzichtig het ingevreten touwtje losgehaald. De poot was dik en pusserig. Na afloop nog wat alcohol er op gesmeerd en nu moet het wel goed komen met de kip! Nou heb ik toch weer een goede daad verricht en ik ben blij dat Kwame ook lief was tegen de kip. Ondanks dat hij de kip aan zijn vleugels vast hield.

Het bleek in heel het zuiden van Ghana had te hebben geregend. En Kasoa en Accra waren zelf ondergelopen, mensen waren dood en huizen ingestort. ( sommige huizen zijn natuurlijk ook van klein en takken). Nou Annelieke haar kamer was van de week al zeiknat, nu hoopte ze natuurlijk dat het geen waterbed was geworden.. Toen ze thuiskwam belde ze me op dat het alleen in het begin van de kamer was en dat er niks nat was geworden, nou thank god. Ik zet voor de zekerheid wel mijn oplaadspulletjes en mijn laptop op een stoel, mocht het bij mij ook zo hard gaan regenen. De elektriciteit was natuurlijk uitgevallen door de regenval. Wel wilde ik mijn bed verschonen want dat had ik eigenlijk nog niet gedaan sinds in hier ben! Als ik weg ga laat ik het altijd luchten aan mijn waslijn. Kussensloop is makkelijk te verschonen en te wassen maar een laken van een 2 persoonsbed is een ander verhaal. Nu vond ik het toch hoognodig dus heb mijn bed verschoond. Mijn zuster Deborah heeft beloofd alles voor me te wassen. Toch wel fijn om dochter van een queenmoeder te zijn;) Daarna lekker mijn boek gaan lezen en toen in mijn schone bedje gaan liggen.



Donderdag 27-10 Bezoek aan de medicijnman.

Zoals ik zei gaf de fam aan dat we morgen naar de medicijnman zouden gaan, spannend! We zouden eerst naar het health centre gaan, daarna naar de scholen en daarna naar de ozo bijzondere medicijnman. Nou achteraf is deze planning natuurlijk helemaal in de soep gelopen. Want we hadden een tijd afgesproken bij de scholen om 12:30- 13:30, dus wij wilde hiervoor naar die medicijnman. Volgens zus Deborah ging dit wel lukken want ik had het al om 9:00 aangegeven. Nou Annelieke mocht wel opschieten uit Abeful want na het ozo lekkere ontbijt wat ik kreeg ( warme banku met vis, ei en een heet sausje) zouden we naar de medicijnman gaan. Annelieke hier naartoe gekomen zodat we optijd weg zouden kunnen. Belt deborah de man op om te vragen of hij tijd heeft, nou bleek dat die pipo geen eens in de stad was! Ja verdorrie, nou dan wachten we wel. Deborah gaf namelijk aan dat we tussen 12 en 13 terecht zouden kunnen. Dan maar lekker verder in mijn boek. Op een gegeven moment was het 12 uur, 13 uur, 14 uur.. Ik dacht bij mezelf, dag scholen. Nog een keer vragen hoelaat die vent nou si terug was. Nou 10 minuten gaf ze aan dat hij naar hun toe kwam.. Nou eindelijk kwam ik oog in oog met die man. Nou ik dacht dat het een oude verrimpelde man zou zijn, maar nee. Het is een vieze nog enigszins jonge man. Nou hup naar je huis, want ik heb niet dagen te tijd! Wij met de taxi met Deborah, queenmoeder, Anaya, Annelieke en ik naar zijn hutje. Nou bij aankomst zag het er al heel raar uit, een soort welkom beeld en slingers. Toen moesten we onze schoenen uitdoen en gaan zitten op een bankje. Als je binnen kwam had je links van je rare beelden staan, een soort fudu. 2 beelden met messen in hun hoofd. Aan de rechterkant stonden 2 bankjes en daarvoor een troontje voor de medicijnman. Aan de muur hingen verschillende staarten en er lagen rare plantjes op de grond. Ik heb natuurlijk veel foto’s gemaakt en een stukje gefilmd. De eerste vraag was hoe oud hij was en hoe die het geleerd heeft, van een andere meidcijnman of..? Nou hij was ouder dan ik dacht 45 jaar en hij had de “gave”27 jaar geleden doorgekregen toen hij is het bos liep. HAHA OKE SURE. Ook moest ik natuurlijk vragen of hij van die krassen zet op de gezichtjes van kleine kindertjes, en ja hoor dat deed hij. Nu wilde ik nog even het mes zien, nou dat haalde die even van zijn golfplatendakje af en showde het vol trots. Nou waar je trots op mag wezen zeg phoephoe. Daarna liet hij een soort medicijn zien wat hij dan in het wondje doet en waar je dan niet meer ziek van zou worden. Dit stofje stopte hij nu ook gewoon in zijn mond en vroeg of ik ook een hapje wilde proeven, nou nee schat ik sla over. Daarna pakte die een mesje en sloeg daarmee op zijn arm, zodat er hele kleine wondjes ontstonden, hier stopte die ook het medicijn in. Oh oke en wat voor werking heeft het, nou dat kon die dan weer niet vertellen maar het hield voor alles! Dat je niet ziek zou worden.. Oke oke is geloof je ( maar niet heus). Toen kwam die opeens met dat mens naar mijn arm, VENT wat wil je gaan doen! Dacht die is even lekker in mijn arm te gaan timmeren, nou vent dat gaat mooi niet door. Nou sorry maar volgens mij werkt die man niet echt steriel..Dus heb dat is even duidelijk gemaakt. Hallo ten eerste vraag je zulk soort dingen eerst en daarnaast zit er waarschijnlijk al aids of andere rare ziektes aan dat mes. Nee bedankt. Na afloop nog even op de foto geweest met die stomme staarten, wat achteraf koeien staarten bleken te zijn. Ook de werking hiervan is mij ontschoten, het zal wel te maken hebben met het oproepen van geesten ofzo.. Dus wij vragen oke kan je dan ook even mijn oom, opa of weet ik het wat oproepen. Nou hij kan praten met geesten maar dat kan alleen als t donker is en daar gingen we natuurlijk niet op wachten. Na afloop zijn we nog wat met hem wezen drinken en daarna terug naar huis gelopen.
Onderweg naar huis zagen we een kindje zitten wat er TE MAGER was! Hier heb ik dan ook een foto van gemaakt.. Het frappante was alleen wel dat de ouders van het kindje bezig waren met het snijden van cassave, dus met eten. En dat is het kkindje nog zo dun, geef het kind goed te eten!
Ook kwamen we groepje mensen tegen waar 1 man blind was aan 1 oog ( wat ik hier overigens al veel gezien heb). Of ze zijn allemaal blind aan 1 oog of ze hebben staar. Hier heb ik dan ook een foto van gemaakt.
Eenmaal thuis fufu gegeten en daarna met zusje Gifty meegelopen naar de “vuilnis built” ik zag hier tot mijn verbazig gieren op zitten.. wat jammer dat ik mijn camera niet mee had. Ook wist ze me te vertellen dat er achter de vuilnis built, wat voor mij gewoon een stuk bos leek, de begraafplaats ligt.
Na afloop meteen terug gegaan met mijn camera om foto’s te maken van de gieren, deze waren jammer genoeg weg. Maar ik heb wel foto’s kunnen nemen van de begraafplaats om daar te komen moest ik wel even door de boesboes lopen, al de kinderen die meeliepen waren bang voor de “geesten”nou ik was bang voor de slangen, want die zitten daar ook in dat bos! Gelukkig ben ik er geen eens tegen gekomen, een slangen bijt komt niet echt goed van pas. Ben gisteren al door iets gestoken wat absoluut geen mug is want het is een grote harde schijf en het jeukt als de neten.
Achja onderweg naar huis was de plaatselijk disco al bezig, hier komen dan ook veel kindjes van het dorp dansen. Gifty wilde er graag met mij naar toe. Dus zijn we met zijn drietjes geweest; Gifty, Julius en ik. Nadat Julius moe begon te worden ( hij is ook nog maar 3 jaar) heb ik het op mijn rug terug naar huis gedragen. Onderweg 1000 x good evening, how are you gezegt en toen richting mijn kamertje om mijn verslag af te typen voor morgen.

( ohja nu ik dit aan het typen ben is het 20:30 en is de kerk , die jullie ondertussen wel kennen achter mijn huis, weer geopend en zijn de mensen weer lekker aan het mee bleren!) dus wens me succes met slapen. Morgenochtend vroeg naar Kasoa want ik heb veeel te doen: internet kopen, geld wisselen, water kopen, naar de supermarkt, batterijen voor mn camera kopen, oriëntatie plan+ werkplan aftekenen, beoordeling krijgen ( hopen dat het goed is), work report voor de organisatie typen en als laatst hopelijk dit verslag erop zetten met wat foto’s!

Hoop dat jullie het verslag weer leuk vonden en ik zou het leuk vinden als ik weet wat reacties krijg van jullie! Dikke kus van Ama uit het warme Ghana!

  • 28 Oktober 2011 - 18:11

    Sophie:

    Mooi verslag weer! Ik denk dat ik al enkele weken geleden op het vliegtuig naar Nederland was gestapt! Respect!

  • 29 Oktober 2011 - 09:53

    Marianne V:

    Hallo Marloes, weer geweldig het reis verslag, mens wat jij allemaal mee maakt, gelukkig gaat het nog steeds goed met je. mooie foto's . Met al die regen waan je je ook weer een beetje in Nederland. Nog even volhouden en dan mag je weer naar huis. Veel liefs xxx

  • 29 Oktober 2011 - 10:42

    Mam Van Marloes:

    Hoi meis,

    Het is idd een boeiend maar behoorlijk lang verslag, dat zal je ook wel veel tijd kosten omdat er iedere keer op te zetten. Maar het is je weer gelukt en wat hebben jullie veel meegemaakt niet normaal. Mooie foto's ook en het is echt een scheetje hoor dat kindje helemaal onder de talkpoeder haha. Ben benieuwd naar de foto's van de rok + truitje wat ze aangemeten hebben. Een mooier cadeau kunnen julllie denk ik niet krijgen van de mensen in Ghana. Vraag me af of ze dat voor iedereen doen. Nou hier gaat alles zijn gangetje. Geen echte bijzonderheden ofzo. We bellen van het weekend en de rest doen we via FB want je hebt weer credit om te kunnen internetten. En als je weer in een supermarkt ben koop dan gewoon wat dingetjes waar je trek in hebt ook al is het wat duurder dan hier. Jammer dan gewoon doen. Dikke kus van ons en hou je taai. Je bent een kanjer (Annelieke trouwens ook) en we zijn trots op jullie. Tot hoors of tot op FB dikke kus je moessie, leo en een lik van de doggies.xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx love youxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

  • 29 Oktober 2011 - 11:11

    Mieke:

    Hi meis....

    Wat een langggggggggg relaas :)
    Was weer heerlijk om te lezen...
    En wat een hoop ervaringen weer allemaal.
    Ik kijk uit naar het volgende verslag :)


  • 30 Oktober 2011 - 09:12

    Bert En Marieke:

    Hallo Marloes,
    Vandaag is het al 7 weken dat jullie weg zijn. Het begin ging moeizaam maar nu gaat het toch prima met jullie. Een gedetailleerd verslag waar we bijna kunnen voelen wat jullie zoal meemaken.
    Ben benieuwd wat Lianne er allemaal van gaat vinden. Groeten tot het volgende verhaal

  • 30 Oktober 2011 - 12:44

    Dilara:

    Lieverd! Ik ben ff zoet geweest met je verslagen;) haha ik ben aan het leven als een kluizenaar..tentamens zijn deze week en het leren gaat nog steeds heel langzaam, zoals je ziet vind ik mijn afleiding wel ! haha dus dacht laat ik is op m'n gemakje je verslagen lezen. phoe phoe je maakt me toch wat mee joh. Ik vind het zo knap van je, echt waar! Ben trots op je:D. Je foto's zijn ook echt prachtig!! Ik ben blij om te zien dat het goed met je gaat en gelukkig gaat de tijd snel, dus ben je snel weer bij ons;) haha liefje ik stuur je na m'n tentamens ff een uitgebreide mail ! Dikke Dikke kus xx loveyouuuuu

  • 01 November 2011 - 17:02

    Sjannie:

    hee Marloes,wat maak je toch veel mee,geweldig,knap hoor dat je het uit houd daar, niks voor mijn maar toch wel wat je allemaal mee maakt.en dan dat hondje ik liet hem maar gewoon vrij denk ik. hier gaat alles zijn gangetje en met mijn moeder ook wel.leuke foto's en kijk er weer naar uit naar je volgende verslag. nog even en dan ben je weer in soupdurp groetjes van ons allemaal. en nog veel plezier

  • 04 November 2011 - 14:42

    Anny Krosenbrink:

    Voorlichting geven, kerkdiensten, kinertjes, uitjes en mooie foto 's....leuk om te lezen en te bekijken. Jullie verhaal over de meicijnman had ik nog niet eerder gehoord. Bijgeloof, veel godendom em christendom, moeilijk te begrijpen voor mij. Het grootste geeelte van jullie tijd zit er op, dus nog even volhouden en genieten van elke dag!

    Groetjes Anny Krosenbrink


  • 05 November 2011 - 21:14

    Pap Bert,Marja,Anne:

    Hey Loes,

    Vol bewondering hebben we je verslagen gelezen. Wanneer mag jij dan is uitslapen???? Met die kerkgangers!!??
    Nou die medicijnman, vonden we maar een engerd, meer voodoomen.Het komt steeds dichterbij dat je weer thuis komt, kijken we wel naar uit!! We zijn aan het klussen geweest bij Marian van de Dierenkliniek en nog bij ons zelf(badkamerplafond 2x, die schimmels vinden het daar wel behaaglijk) Draag al 11 dagen mijn bril, heb iets aan mijn linkeroog, nu maandag voor 2x naar huisarts en dan miss. oogarts, balen hoor met die bril.Anne haalt goede cijfers. Fijn dat je af en toe een hotelletje hebt, heb je wat meer luxe en af en toe eigen chil-dingen!! love you en we missen je!! oh ja mooie foto's pap, Marja en anne

  • 07 November 2011 - 14:28

    Leonie:

    Nou meid, ben blij om te lezen dat het nog steeds goed met je gaat, ondanks al die rare situaties die je mee maakt ;) Nog maar 35 dagen te gaan zie ik! Tijd vliegt! Geniet er nog maar goed van, zo'n ervaring maak je vaak maar één keer mee! Liefs Leonie

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, Vlissingen

Marloes

Actief sinds 03 Juli 2011
Verslag gelezen: 849
Totaal aantal bezoekers 29995

Voorgaande reizen:

11 September 2011 - 12 December 2011

Stage in Ghana

Landen bezocht: